Vanaf de dag dat ik mijn eerste mountainbike kocht (1987), was ik met het gewicht van de mountainbike bezig. Waarom? Ik zou het echt niet weten. Ze zeggen wel eens dat het een afwijking is, maar het is een hobby en het is leuk om te doen. Elk onderdeel van die eerste fiets werd gewogen en opgeschreven. Dat schriftje heb ik nog steeds, leuk om te lezen dat die banden die er toen oplagen 900 gram waren.
In 1989 kocht ik een Bridgestone MB 1, een MTB van 12,3 kg, erg licht voor dat moment. De geometrie van de MB1 is nog steeds de geometrie die ik voor maatframes gebruik. Ook aan deze fiets werd veel gedaan om hem lichter te krijgen. Afgekorte stuurpen, lichtere banden, aluminium spaaknippels, afgekorte zadelpen en een titanium zadel; één van de eerste Flights
Daarna werd het een titanium Litespeed die werd belicht in All Terrain Bike Magazine van Jim van Overbeek. Deze fiets was toen 9,3 kg. In die tijd begon het Duitse Tune ook met lichtgewicht onderdelen. De fietsen die volgden werden steeds lichter en lichter en er werd steeds meer zelf gemaakt.
In 1996 stond mijn stalen maat fiets Nevil in de MTB Plus; 8,3 kg. Daar was heel wat zelf aan veranderd.
1996 MOUNTAINBIKE VAN 8,3KG
Door toepassing van VVK's )Vezelversterkte kunststoffen) konden weer wat onderdelen worden verlicht en door meer aanpassingen momenteel rijd ik op een titanium maatframe van Seven die 6,8 kg kan wegen. Zo stond hij tenminste in de MTB Plus van maart 2003. Deze fiets heeft ongeveer vijftien wedstrijden gewonnen, dan is hij iets zwaarder omdat ik graag op brede banden rijd.
Deze fiets is ongeveer op 100 plaatsen voorzien van zelfgemaakte onderdelen of aanpassingen.
2003 MOUNTAINBIKE VAN 6,8KG
En is het nu sneller? Ja, het is echt sneller. Een prestatie zit voornamelijk tussen de oren en die kilo ('s) dat een fiets lichter is werkt dubbel op: natuurkundig, maar vooral tussen de oren.
